kite II

ตัดสินใจไม่ถููกว่าจะแบกกระเป๋าเดินทางต่อดีหรือว่าจะเก็บเงินไว้ก่อน แล้วค่อยหาโอกาสเดินทางต่อปีหน้า ทุกครั้งที่การเดินทางจบลง ใจมันก็ไม่เคยจบสักครั้งอยากแต่จะไปต่อ อยากแต่จะออกเดินซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็ก ถึงขนาดว่าพ่อพาขับรถกลับมาเจอปากซอยบ้่านก็เกิดอาการจะเป็นไข้ไม่สบายกันเลยที่เดียว ไม่อยากนอนบ้าน อยากนอนโรงแรม คิดเอาไว้ว่าึถ้าสามารถเก็บเงินได้อย่างน้อย 500 ยููโรภายในสองเดือนนี้ เราก็ไม่อยู่แล้ว เพราะำไม่ได้เกิดมาเป็นก้อนหิน เกิดมามีขาไว้เดินทาง เราอยากไปบาเซโลน่า อยากไปดููงาน Gaudi และงานของ Joan Miro ตอนที่หัดเรียนวาดรููปใช้งานของเขาเป็นต้นแบบ ก็เลยอยากไปเห็นของจริงชัด ๆ ว่าเป็นไงกันแน่ งานแรกที่ออกมาเอาไปให้อาจารย์ดููแล้วโดนวิจารณ์ซะเละเลย ยอมรับว่ามันห่วยจริง ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เลิกล้มความตั้งใจ เพราะเรามันความด้นทุรังสููง พองานเสร็จรีบเอาไปซ่อนไว้ข้างเสาเลยกลัวไม่มีคนเข้าร้านจะพลอยทำใ้ห้งานดี ๆ ของคนอื่นขายไม่ได้ไปด้วย แต่ก็บังเอิญมีึึคนใจดีผ่านมาเห็นเข้าถึงได้ขายไปในราคา 300 บาท พร้อมกับถููกสั่งให้วาดดอกไม้ ดอกอะำไรก็ได้ในราคา 500 บาท เราก็เลยวาดกล้วยไม้ ดีใจที่งานขายได้แต่ก็รู้สึกสงสารคนซื้อจริง ๆ

เคยมีคนบอกว่า "ยููวาดภาพแล้วมีคนชอบ ขายได้แบบนี้มันจะทำให้ยููวาดแต่งานที่มีึคนชอบ จนลืมตัวตนของตัวเองไป" ก็ำำไม่เุถียงนะ เพราะเงินมันสำึคัญ แต่มันก็ไม่สามารถทำให้เราลืมตัวตนของเราไปได้ เราต้องอยู่กับคนหมูู่มากหรือมิใช่ เราต้องปรับตัวให้เข้ากับเขาให้ได้ โดยที่เราึต้องไม่้ถููกกลืน

มาอยู่ยุโรปแล้ว ถ้าำไม่รีบเดินทางมันก็น่าเสียดายอยู่ไม่น้อย ปีหน้าก็พ้นวัยเป็นเยาวชนแล้ว เหลือเวลาอีกแค่หนึ่งปีักับเงินจำนวนน้อยนิด ผีเดินทางเข้าสิงอีกรอบแล้ว ไล่ยังไงก็ไม่ไป คุยกันก็ไม่รู้เรื่องเพราะเป็นผีฝรั่ง พอจะจับใจความผีบอกได้ว่า " ระวังนะ นอนบ้านทุกวันจะป่วย ต้องนอนโรงแรม" ผีบอกน่ะ ผีบอก